Na het onverwachte overlijden van ons zoontje Guus* ging ik op zoek naar iets wat me opnieuw een beetje vreugde kon brengen. Al zolang ik me kon herinneren, had ik een grote bewondering voor mooie foto's. Dus schreef ik me in voor een opleiding fotografie die een half jaar later van start zou gaan. Maar toen het zover was, heb ik de lessenreeks geannuleerd omdat ik me er mentaal niet klaar voor voelde. Op een bijeenkomst van mama's die een kindje missen, ontmoette ik een fotografe die zelf gestart was met fotografie na het verlies van haar zoontje. Zij bood 1 op 1 workshops aan om te leren fotograferen, en dus plandde ik al snel een fotocursus bij haar in. Ze leerde me alles wat ik moest weten om met mijn fototoestel aan de slag te gaan. Tijdens de pauzes konden we onophoudelijk praten over onze kindjes, dat deed me zo'n deugd. Na de geboorte van mijn dochter Lot kocht ik een professioneel fototoestel en ging ik heel veel oefenen. Niet veel later startte ik met LOTS OF LOVE fotografie en mocht ik bij vrienden en familie ervaring opdoen. Ook gaf ik elke maand een fotosessie weg aan een gezin dat een kindje mist. Zo kon ik hen wat troost bieden en voor mezelf zingeving vinden. De koestersessies gaven mij zoveel voldoening dat ik besliste om mij volledig toe te leggen op fotoreportages voor gezinnen die moeten missen.